nieuw jaar
Door: Jenneke
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
06 Januari 2009 | Nederland, Leiden
Mijn benen zijn al bijna warmgelopen, maar ik voel de koude ijslucht tegen het stukje gezicht dat tussen sjaal en muts in de weilanden inkijkt, op zoek naar een volgende wegwijzer. We maken een wandeling van Delft naar Pijnacker op deze eerste dag van het nieuwe jaar, waarop de zon zich niet laat zien, maar het buiten toch aangenaam lopen is.
"Waar ben jij aan het eind van dit jaar?" vraag ik de vrienden die naast me lopen. "Ergens in een leuke tent met een glas champagne en een oliebol in mijn hand!" grapt de één. "Nou," overweegt de ander, "ik denk dat ik nog wel dezelfde baan heb, maar dat ik wel zal uitzien naar ander werk, misschien in een buitenland. En ik ga veel zeilen!" Later die dag krijg ik nog andere antwoorden, van mensen die, hoewel ze aanvakelijk twijfelen, best lijken te weten wat het leven op de korte termijn hen brengen zal. Of wat ze ervan hopen of verwachten.
Toen ik de vraag echter teruggesteld kreeg, kon ik alleen zeggen: "Ik heb geen idee." Mijn contract houdt in maart op, het onderzoeksvoorstel waar ik met een collega hard aan gewerkt had, wordt niet gesubsidieerd door NWO, ons huisje wordt toch wat klein... Waar ik zal wonen of werken weet ik niet. Waar ik me op wil richten of waar mijn kansen liggen weet ik niet. Het is als een wandeling zonder beschrijving: ik kom op kruispunten zonder wegwijzer, ik kan aan medewandelaars vragen hoe hun weg is, ik moet soms zelf een pad maken en hopen dat ik niet verdwaal. Gelukkig weet ik wél dat ik aan het eind van het jaar mijn Wilbert, mijn familie en mijn vrienden bij me heb, die als kompas kunnen zijn of als warme thee onderweg. En waar ik ook zal wandelen, werken, wonen, dansen, lachen, twijfelen of schrijven, ergens vertrouw ik erop dat ook dit nieuwe jaar weer veel mooie mensen en belevenissen op mijn pad zal brengen.
Moge 2009 jou en mij brengen wat goed voor ons is!
"Waar ben jij aan het eind van dit jaar?" vraag ik de vrienden die naast me lopen. "Ergens in een leuke tent met een glas champagne en een oliebol in mijn hand!" grapt de één. "Nou," overweegt de ander, "ik denk dat ik nog wel dezelfde baan heb, maar dat ik wel zal uitzien naar ander werk, misschien in een buitenland. En ik ga veel zeilen!" Later die dag krijg ik nog andere antwoorden, van mensen die, hoewel ze aanvakelijk twijfelen, best lijken te weten wat het leven op de korte termijn hen brengen zal. Of wat ze ervan hopen of verwachten.
Toen ik de vraag echter teruggesteld kreeg, kon ik alleen zeggen: "Ik heb geen idee." Mijn contract houdt in maart op, het onderzoeksvoorstel waar ik met een collega hard aan gewerkt had, wordt niet gesubsidieerd door NWO, ons huisje wordt toch wat klein... Waar ik zal wonen of werken weet ik niet. Waar ik me op wil richten of waar mijn kansen liggen weet ik niet. Het is als een wandeling zonder beschrijving: ik kom op kruispunten zonder wegwijzer, ik kan aan medewandelaars vragen hoe hun weg is, ik moet soms zelf een pad maken en hopen dat ik niet verdwaal. Gelukkig weet ik wél dat ik aan het eind van het jaar mijn Wilbert, mijn familie en mijn vrienden bij me heb, die als kompas kunnen zijn of als warme thee onderweg. En waar ik ook zal wandelen, werken, wonen, dansen, lachen, twijfelen of schrijven, ergens vertrouw ik erop dat ook dit nieuwe jaar weer veel mooie mensen en belevenissen op mijn pad zal brengen.
Moge 2009 jou en mij brengen wat goed voor ons is!
-
06 Januari 2009 - 14:43
Mark:
Het beste, Jenneke! -
06 Januari 2009 - 15:48
Marjoke:
Aan het eind van dit jaar loop ik nog steeds op deze unieke weg die mijn leven heet. Als ik goed heb geluisterd heb ik gehoord wat het te fluisteren, zingen, schreeuwen, lachen en huilen had. Dan ben ik weer een beetje wijzer en zo blijf ik mij.
De weg loopt voor je uit, je hoeft hem niet te duwen. Je moet alleen bereid zijn de waanzinnige kronkels, toppen en dalen te volgen.
Ik wens jou en alle medelezers een goede reis voor dit jaar, wees trouw aan je eigen voetstappen!
Liefs, mama -
06 Januari 2009 - 15:50
Joop:
doelgericht zijn is geweldig, maar genieten van het pad, waar dan ook naar toe, is een gave.
Jij hebt die gave, én het vermogen om te genieten van de verrassing die je wacht aan het eind van het pad. Ik ga mee, ik ga mee genieten! -
07 Januari 2009 - 09:22
Ach:
hebben we misschien expres geen routekaart gekregen? zodat we extra opmerkzaam worden op onze omgeving en medewandelaars... en inderdaad hele mooie dingen mogen ontdekken!
zonder routekaart hebben we ook de kans steeds meer te leren vertrouwen op onze gids die bij ons is... -
07 Januari 2009 - 20:57
Sebastiaan:
Ik wens jou en Wilbert ook alle goeds voor 2009! -
08 Januari 2009 - 09:38
Willem:
Achteraf zul je zien dat de stress nergens voor nodig was, uiteindelijk komt het vast allemaal goed. Een voordeel van de spanning van de onzekerheid nu is dat je je meer bewust bent van alle leuke en goede dingen die je nu om je heen hebt. Van moeilijke dingen doorstaan word je uiteindelijk alleen maar sterker.
Maar het is altijd makkelijk praten als het over iemand anders gaat en moedig zijn is vooral achteraf leuk. Op het moment zelf is het een stuk moeilijker om ervan te genieten, is mijn ervaring. Noem het rustig een enorme uitdaging, wat mij betreft. -
08 Januari 2009 - 20:24
Hedwig:
Jij en Wilbert (en andere lezers) ook alle goeds in 2009!
Hier gaat mijn levenspad best goed. Wil je (eindelijk) afstuderen, moet je de projecten zo'n beetje van je afslaan.. Morgen eerst maar eens naar Groningen voor familie en scouting.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
