In gown through town

Iedereen weet wel dat ik van post houd. De echte brief op speciaal papier mét logo was dan ook een leuke verrassing tussen de ‘pizzapost’: een uitnodiging voor mijn officiële inductie in Darwin College! “A drinks reception will be held in the Fellows Study and you will then dine in the Richard King Room before the Governing Body starts.” Ik schreef een e-mail naar de Master’s secretary om te vragen over triviale dingen zoals een gown (een Harry Potter cape). “Dat is helemaal niet triviaal,” antwoordde ze, want ik word geacht in gown te verschijnen voor vergaderingen en formele diners.

Op naar Ede and Ravenscroft, dus, de koninklijke gown- en robemakers op de hoek van King’s Parade! “Ik heb een gown nodig,” zei ik, trots en onervaren tegelijk. “Hebt u een doctorstitel?” vroeg de pinguin ietwat neerbuigend. “Jawel, anders word je geen Fellow.” antwoordde ik. “Maar is het een PhD van Cambridge?” inspecteerde de pinguin. Want dat blijkt uit te maken: als je in Cambridge gepromoveerd bent, dan krijg je een extra gekleurd randje aan je gown, en bovendien mag je dan de twee linten aan beide zijden laten zien. Zo niet, dan is het een “MA status” gown: zwart tot halverwege de kuit.

Met gown en al verschijn ik afgelopen maandag bij Darwin. Hoe doe je dat eigenlijk, vraag ik me af: gown over je jas heen? en hoe kan je je rugzak dan nog op? Misschien moet je je spulletjes gewoon in de twee onafgeknipte fladderende mouwen stoppen. Niemand weet waar die voor zijn, maar het verhaal gaat dat het ‘rechts gin, links tonic’ is. Gelukkig ben ik tijdens de vergadering niet de eerste die naar voren geroepen word, en kan ik mijn mede-research-fellows eerst horen beloven dat ze zich zullen gedragen en zich in zullen zetten voor een bevorderlijke sfeer van onderwijs en onderzoek. Ook ik werk me door de plechtige Engelse belofte heen en schrijf mijn naam een beetje beverig in het boek. Toch wel spannend, zo’n ceremonie!

Aan het eind van de vergadering meld ik me als vrijwilliger om de Master te vervangen als zij zelf niet naar de zogeheten ‘University Sermons’ kan gaan. ‘Een kerkdienst waar iemand namens Darwin is’, dacht ik, ‘dat is altijd interessant om mee te maken.’ Maar het blijkt meer dan een dienst! Eerst verzamelen de bisschop van Ely, de pro-vice-chancellor van de universiteit en alle ‘heads of house’ in het Senate House, waarna we, compleet met gown en (geleende) hoed, in processie naar de kerk gaan. Ik, als Darwin, loop achter Wolfson en naast Trinity tussen de fotograferende toeristen door Cambridge tot achterin de kerk, waar we in speciale banken zitten. Halverwege moet ik van binnen ontzettend gniffelen om alle heisa en toneelspel, maar bij het napraten onder het genot van een glas wijn zie ik ook de schoonheid van de in stand gehouden tradities. Daarvan zal ik er waarschijnlijk nog heel wat meemaken… ☺