Wauw, spannende taalkunde!
Door: Jenneke
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
17 Februari 2010 | Duitsland, Berlijn
Het is me nog niet vaak overkomen dat er gereageerd wordt met “Wauw! Dat is echt spannend!” wanneer ik over mijn werk praat. Maar in Berlijn is het deze week al twee keer raak. Ik ben uitgenodigd door Tonjes Veenstra, die onderzoek doet naar Creooltalen. De gemixte taal (‘creool’) die op het eiland Mauritius wordt gesproken is ontstaan toen de Fransen daar hun plantages begonnen met allerlei slaven die geen Frans spraken. Om met elkaar te communiceren is er toen een afgeleid en versimpeld soort Frans ontstaan, met invloeden van de oorspronkelijke moedertalen van die slaven. En je raadt het al, er is waarschijnlijk een aantal Makhuwa-sprekende slaven naar de andere kant van Madagascar gebracht en op Mauritius te werk gesteld. Hoog tijd om eens te kijken of er kenmerken van het Mauritiaans creool overeenkomen met die van het Makhuwa!
Maandagmorgen in de trein onderweg naar Berlijn lees ik het een en ander over het Mauritiaans. Inderdaad, ze lijken wel een zelfde soort van werkwoordsysteem te hebben, met paren van vervoegingen zoals in het Makhuwa. Wanneer Tonjes daar op dinsdagmorgen naar vraagt, en specifieke constructies wil weten, zoek ik door mijn database en ontdek voorbeelden waar ik nog niet eens naar gekeken had. Woordvolgordes die ik alweer vergeten was of waar mijn prioriteit niet lag en waarvan Tonjes nu met een verbaasd gezicht en geïnteresseerde ogen roept: “Wauw! Kan dat écht?”. Nu je het zegt, denk ik. Dat is best interessant.
Ook een andere collega taalkundige wil ervan profiteren dat ik nu toch in Berlijn ben. Onder het genot van een ‘XL latte macchiato’ (met zoetjes) voor haar en een warme chocomelk voor mij wisselen we allerlei gegevens uit over het Makhuwa en andere Bantoetalen. Als ik haar een klein overzichtje laat zien van de markeringen waar ze naar op zoek is, reageert ze enthousiast: “Wauw! Dát is handig!” We hebben aan twee uur lang niet genoeg voor de diverse ideeën, maar we zien wel mogelijkheden om samen een paper te gaan schrijven.
In ruil voor dit soort verfrissende ideeën en waardering had ik voor beiden een exemplaar van mijn dissertatie meegenomen. Toch is het even wennen dat ik hier officieel als uitgenodigde gast van het Zentrum für Allgemeine Sprachwissenschaft ben en dat er zelfs een appartement en een werkkamer op het instituut geregeld zijn. Ik voel me zowaar een volwassen wetenschapper…
Maandagmorgen in de trein onderweg naar Berlijn lees ik het een en ander over het Mauritiaans. Inderdaad, ze lijken wel een zelfde soort van werkwoordsysteem te hebben, met paren van vervoegingen zoals in het Makhuwa. Wanneer Tonjes daar op dinsdagmorgen naar vraagt, en specifieke constructies wil weten, zoek ik door mijn database en ontdek voorbeelden waar ik nog niet eens naar gekeken had. Woordvolgordes die ik alweer vergeten was of waar mijn prioriteit niet lag en waarvan Tonjes nu met een verbaasd gezicht en geïnteresseerde ogen roept: “Wauw! Kan dat écht?”. Nu je het zegt, denk ik. Dat is best interessant.
Ook een andere collega taalkundige wil ervan profiteren dat ik nu toch in Berlijn ben. Onder het genot van een ‘XL latte macchiato’ (met zoetjes) voor haar en een warme chocomelk voor mij wisselen we allerlei gegevens uit over het Makhuwa en andere Bantoetalen. Als ik haar een klein overzichtje laat zien van de markeringen waar ze naar op zoek is, reageert ze enthousiast: “Wauw! Dát is handig!” We hebben aan twee uur lang niet genoeg voor de diverse ideeën, maar we zien wel mogelijkheden om samen een paper te gaan schrijven.
In ruil voor dit soort verfrissende ideeën en waardering had ik voor beiden een exemplaar van mijn dissertatie meegenomen. Toch is het even wennen dat ik hier officieel als uitgenodigde gast van het Zentrum für Allgemeine Sprachwissenschaft ben en dat er zelfs een appartement en een werkkamer op het instituut geregeld zijn. Ik voel me zowaar een volwassen wetenschapper…
-
17 Februari 2010 - 16:44
Weedebee:
Maar lieverd, dat bén je toch ook inmiddels! ;) -
17 Februari 2010 - 17:04
Joop:
ach wat, het heeft mij zeker 15 jaar gekost om te durven zeggen dat ik gewoon goed ben in mijn vak. Be good and show it! -
17 Februari 2010 - 21:02
Willem:
Leuk is dat, he?, volwassen wetenschapper zijn. Misschien even wennen, maar je bent het toch echt. Ondanks mijn hardnekkig getwijfel aan mijzelf moet ik dat ook toegeven. Ik ben bijv. uitgenodigd om een presentatie te geven op de internationale conferentie-serie die ik zelf heb gestart! Tja, daar kan geen ontkenning meer tegenop: wetenschapperen is gewoon leuk! Veel plezier in Berlijn! -
18 Februari 2010 - 08:25
Ach:
tof!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
