the best British invention

“Oh, that is one of our best inventions!” antwoordt Ian als ik hem op een terras vraag naar het knikkertje in een blikje Guinness. “Probably the only useful British invention of the last 30 years…” voegt hij eraan toe. En met die typisch Britse humor ben ik weer een stukje verder in mijn ontdekkingsreis in Cambridge. Sinds we hier vorige week woensdag officieel zijn aangekomen met al onze spulletjes is het een reeks geweest van ontdekkingen, waardoor ik elke avond helemaal moe in ons nieuwe bed kruip.

Vooral de universiteit is een bron van nieuwigheden. Los van de praktische zaken als tien verschillende codes en wachtwoorden om in een kamer of je eigen mail te komen, zijn er nieuwe termen zoals ‘Michaelmas term’ voor het eerste trimester en ‘paper’ voor een collegereeks. Nog vervreemdender is de gewoonte om het trimester te starten op een donderdag en daarmee de weken van donderdag tot woensdag te laten lopen. Rare jongens, die Engelsen!

Ondanks het feit dat ons project nog geen kantoren heeft, fiets ik toch maandag naar de uni. Ik volg aan andermans bureau een online ‘induction course’ die me van alles leert over de universiteit, en ook zegt dat er een plaatselijke ontvangst zou moeten zijn. Niemand te zien van het project of van het departement… Met wat hulp van de secretaresse weet ik de belangrijkste dingen uit vinden (zoals waar de kantine is), en via mail spreek ik af met Michelle, mijn naaste collega, om samen naar de ‘Emmanuel Garden Party’ te gaan waarvoor ik me eerder al heb opgegeven. De avond van mijn eerste werkdag lopen we dus door de fraaie poort van Emmanuel College, over de binnenplaats, naar de Master’s Lodge, alwaar Lord and Lady Wilson de postdocs van de universiteit hebben uitgenodigd voor een hapje en een drankje. De avond blijkt heel open; ik ontmoet veel mensen en geniet van de locatie en sfeer!

En nog steeds is het een beetje onwerkelijk: de prachtige gebouwen, de stomme voorwaarden die de bank stelt om een rekening te openen, de oude universiteitsbibliotheek met enorme boekenkasten, de groene parken overal tussendoor, de vreemde fietspaden die zomaar ophouden... Met deze week zulk prachtig weer, zit ik woensdag met Michelle en Ian op een terras dat uitkijkt over een stukje van de Cam waar men met een lantaarntje voorop een laatste puntertocht maakt…

En waarvoor dat knikkertje in de Guinness is? Het heet een ‘widget’ en dient om ook op bier uit een blikje een laagje schuim te krijgen :)