Volgende stap
Door: Jenneke
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
06 Mei 2011 | Nederland, Leiden
Terwijl ik in Mozambique was, heb ik me niet alleen bezig gehouden met veldwerkonderzoek en het bestrijden van een nare allergische reactie, maar in de tweede week speelde er nog een spannend verhaal mee, waarvan de meesten de uitkomst al kennen. Eind augustus houdt namelijk mijn contract in Tervuren op, dus was ik op zoek gegaan naar andere mogelijkheden om leuk wetenschappelijk onderzoek te doen. Op 9 maart was de deadline om te solliciteren voor de positie als Research Associate op een project aan de universiteit van Cambridge.
De dinsdagavond ervoor wil ik dus, nadat ik de laatste dingetjes veranderd heb in mijn sollicitatiebrief, de e-mail sturen naar de secretaresse van de sollicitatiecommissie. Maar ja, het internet bij Paula werkt op dat moment alleen via haar computer en die was de dag ervoor kapot gegaan. En de buurvrouw met wireless internet is niet thuis. Met mijn laptop op schoot ga ik zo dicht mogelijk op de stoep voor haar huis zitten om tóch het signaal op te kunnen pikken. Nadat een aantal kindjes nieuwsgierig is komen kijken wat met voor spannend licht-stralend ding ik in het donker op straat zit, lukt het dan toch om de boel op te sturen!
Meteen die woensdagmiddag zouden ze mensen uitnodigen, zegt de advertentie. Dus als ik donderdagmiddag hoopvol mijn e-mail bekijk en niets zie, voel ik me wat teleurgesteld. Jammer dat ik er zoveel werk in gestoken heb, denk ik, maar ja, het is ook wel een prestigieus project… Tot ik vrijdag een sms krijg van degene die Senior Research Associate gaat worden op het project: “Hee, we waren allemaal erg enthousiast over je brief en willen je graag spreken op maandag. Je zal ook een presentatie moeten doen. Hoe kan dat het best?” Jee! En ook: o jee, zou dat kunnen via skype?
Die vrijdag en zaterdag werk ik met Joaquim en Ali aan het Makhuwa, maar zondag heb ik tijd om de presentatie voor te bereiden. Maandagochtend een handout sturen, om half twaalf de skypeverbinding checken –zelfs de webcam deed het!- en een half uur voor de afgesproken tijd ben ik helemaal klaar ervoor. Praatje in mijn hoofd, nette kleren aan, laptop geïnstalleerd… en op dat moment valt de stroom uit! “Nee, je weet nooit hoe lang dat duurt,” zeggen ze bij de electriciteitsmaatschappij. Nog een half uurtje hopen we heel hard dat de electriciteit terugkomt, maar nee…
“Dan doen we om kwart voor zes alleen het gesprek, en niet vanmiddag de presentatie,” zegt Cambridge aan de telefoon, “als de stroom dan terug is.” Langzaam dalen mijn adrenalinepeil en concentratie. Nog een stukje van het onderzoeksvoorstel lezen. Het lichtknopje: doet ‘ie het al? Een glas water. Het lichtknopje. Een sms van Dinho: succes! Weer het lichtknopje. Zucht. Om half zes is er nog geen stroom. Zou deze sollicitatie dan echt niet lukken? Een halfuur uitstel nog… En jawel: om zes uur beginnen koelkasten weer te brommen, floepen televisies aan, en flikkeren de lichtjes van de router mij tegemoet!
Een lastig gesprek en toch nog een presentatie later weet ik niet wat ik ervan moet maken: de sfeer was goed, maar de inhoud van mijn antwoorden? De twijfel groeit daarna met de dag. Ze leken zo’n haast te hebben met de procedure, maar woensdag heb ik nog niets vernomen. Donderdag heb ik me er al bij neergelegd dat ze vast iemand anders hadden gekozen. “Ach,” denk ik, “toch goed om zo’n sollicitatie-ervaring op te doen”. Tot ik vrijdag word gebeld: “Is de mail niet aangekomen? Want we willen de positie aan jou aanbieden!” Jee! En ook: o jee, zouden we echt naar Cambridge gaan?
Gelukkig mocht het antwoord wachten tot ik terug was uit Mozambique, en Wilbert en ik samen het besluit konden nemen om voor dit avontuur te kiezen! In september zullen we dus gaan verhuizen naar Cambridge!
De dinsdagavond ervoor wil ik dus, nadat ik de laatste dingetjes veranderd heb in mijn sollicitatiebrief, de e-mail sturen naar de secretaresse van de sollicitatiecommissie. Maar ja, het internet bij Paula werkt op dat moment alleen via haar computer en die was de dag ervoor kapot gegaan. En de buurvrouw met wireless internet is niet thuis. Met mijn laptop op schoot ga ik zo dicht mogelijk op de stoep voor haar huis zitten om tóch het signaal op te kunnen pikken. Nadat een aantal kindjes nieuwsgierig is komen kijken wat met voor spannend licht-stralend ding ik in het donker op straat zit, lukt het dan toch om de boel op te sturen!
Meteen die woensdagmiddag zouden ze mensen uitnodigen, zegt de advertentie. Dus als ik donderdagmiddag hoopvol mijn e-mail bekijk en niets zie, voel ik me wat teleurgesteld. Jammer dat ik er zoveel werk in gestoken heb, denk ik, maar ja, het is ook wel een prestigieus project… Tot ik vrijdag een sms krijg van degene die Senior Research Associate gaat worden op het project: “Hee, we waren allemaal erg enthousiast over je brief en willen je graag spreken op maandag. Je zal ook een presentatie moeten doen. Hoe kan dat het best?” Jee! En ook: o jee, zou dat kunnen via skype?
Die vrijdag en zaterdag werk ik met Joaquim en Ali aan het Makhuwa, maar zondag heb ik tijd om de presentatie voor te bereiden. Maandagochtend een handout sturen, om half twaalf de skypeverbinding checken –zelfs de webcam deed het!- en een half uur voor de afgesproken tijd ben ik helemaal klaar ervoor. Praatje in mijn hoofd, nette kleren aan, laptop geïnstalleerd… en op dat moment valt de stroom uit! “Nee, je weet nooit hoe lang dat duurt,” zeggen ze bij de electriciteitsmaatschappij. Nog een half uurtje hopen we heel hard dat de electriciteit terugkomt, maar nee…
“Dan doen we om kwart voor zes alleen het gesprek, en niet vanmiddag de presentatie,” zegt Cambridge aan de telefoon, “als de stroom dan terug is.” Langzaam dalen mijn adrenalinepeil en concentratie. Nog een stukje van het onderzoeksvoorstel lezen. Het lichtknopje: doet ‘ie het al? Een glas water. Het lichtknopje. Een sms van Dinho: succes! Weer het lichtknopje. Zucht. Om half zes is er nog geen stroom. Zou deze sollicitatie dan echt niet lukken? Een halfuur uitstel nog… En jawel: om zes uur beginnen koelkasten weer te brommen, floepen televisies aan, en flikkeren de lichtjes van de router mij tegemoet!
Een lastig gesprek en toch nog een presentatie later weet ik niet wat ik ervan moet maken: de sfeer was goed, maar de inhoud van mijn antwoorden? De twijfel groeit daarna met de dag. Ze leken zo’n haast te hebben met de procedure, maar woensdag heb ik nog niets vernomen. Donderdag heb ik me er al bij neergelegd dat ze vast iemand anders hadden gekozen. “Ach,” denk ik, “toch goed om zo’n sollicitatie-ervaring op te doen”. Tot ik vrijdag word gebeld: “Is de mail niet aangekomen? Want we willen de positie aan jou aanbieden!” Jee! En ook: o jee, zouden we echt naar Cambridge gaan?
Gelukkig mocht het antwoord wachten tot ik terug was uit Mozambique, en Wilbert en ik samen het besluit konden nemen om voor dit avontuur te kiezen! In september zullen we dus gaan verhuizen naar Cambridge!
-
06 Mei 2011 - 11:23
Marjoke:
Zit hier nog een Wooster-verhaal in?! -
06 Mei 2011 - 11:41
Joop:
weet je het nog? de Nigerian Electric Power Authority stond bekend als Never Expect Power Anyway...
-
06 Mei 2011 - 11:46
Jet:
Wederom had je nog meer opties uitstaan, maar krijg je nu al zo'n mooi aanbod. God opent al ramen voor je voordat Hij een deur heeft dichtgedaan! Wat een gezegend mens ben je toch!
groetjes
Jet -
06 Mei 2011 - 17:22
Hedwig:
Gefeliciteerd!
Schijnt ook een leuke/mooie omgeving te zijn! -
06 Mei 2011 - 18:27
Mark:
Wauw! Dit is echt geweldig! Veel plezier samen in Cambridge! -
07 Mei 2011 - 08:14
Willem:
Gefeliciteerd! Die mensen uit Cambridge vonden het vast heel avontuurlijk, zo'n sollicitatiegesprek met iemand in het veld, afgewisseld met allerlei stroomstoringen. En het levert jou weer een mooi verhaal op.
Of er ook een Wooster-verhaal in zit? De schrijvers J&W zijn driftig bezig om het vierde J&W-verhaal af te krijgen voor een bruiloft eind juni. Dat ligt ook al drie jaar op de plank, dus we zijn al blij als we dat afkrijgen.
Veel plezier en succes met alle voorbereidingen. Er is vast een hoop uit te zoeken. -
07 Mei 2011 - 13:06
Marlien:
Heel hartelijk gefeliciteerd!
Maak er een mooie tijd van.
Groetjes Marlien -
08 Mei 2011 - 17:46
Janine:
wow!!!! wat cool!!! cambridge en engeland klinkt supercool!!! -
21 Mei 2011 - 12:18
Esz:
Wauw.... ik voel me een beetje spuit elf. Zit drastisch te denken of ik je/jullie ondertussen al gesproken heb. Hopelijk niet!!
Wat gaaf en stoer!! Heel veel plezier aldaar alvast. Voordat je het weet is het september, ik in Oostvoorne jullie nog verder weg!!
Grtz
Guusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
