Variabele wind
Door: Jenneke
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
29 Mei 2009 | Kroatië, Tribunj
Tempus fugit heet het internet cafe, waar de eigenaar nog even naar buiten ging om het schoteltje voor de internetverbinding goed te richten. Niet alleen de tijd vliegt, maar ook de wind. Met onze 32 voets zeilboot zijn Willem, Mariette, Wilbert en ik sinds zaterdag op stap. We navigeren over de turquoise en blauwe Adriatische zee langs prachtige eilandjes. De ene dag zeilen we naar een haven, de andere dag besluiten we gewoon voor anker te gaan in een baai met mooi uitzicht. Lekker zwemmen en snorkelen en zonnebaden. Ik heb er drie woorden voor zei Willem, I-de-aal!
Minder ideaal was echter de storm die woensdagnacht overtrok. We hadden in de vaarwijzer voor dit gebied al gelezen dat je maar beter kan schuilen als de beruchte onvoorspelbare wind bora eraan komt. We pasten dus onze route aan en hielden de lucht voortdurend in de gaten. Tegen de tijd dat de wind begon aan te trekken, waren wij al naar het eiland Zlarin gemotord om daar veilig tussen kade en meerlijn vast te liggen. Het weer en onze gemoedstoestand werden steeds onrustiger, tot we iets na middernacht klaarwakker waren van een luide knal en daarna een grote bonk!: de meerlijn waarmee de voorkant van de boot vastlag was gebroken. Nog in zijn ondergoed ging Wilbert de kajuit uit, in de striemende regen bij windkracht 8. Bijgelicht door de bliksemflitsen zag hij dat we met de achterkant van de boot tegen de kade aan bonkten op de ruige golven: onze boot ging kapot als dit doorging!
Pak je tassen en maak je klaar om van boord te gaan! riep hij. Met een hoog adrenalinepeil en snel prioriteiten afwegend waren we allemaal bezig: Willem ging de havenmeester zoeken, ik deed een spoedoproep via de marifoon en Mariette zette de motor aan om de boot van de kade te houden.
Met hulp van de havenmeester lagen we na een uur weer vast aan twee andere meerlijnen. Doorweekt gingen we de kajuit weer in en besloten om de beurt een uur wakker te blijven om het weer en de boot in de gaten te houden. Gelukkig was de storm wat gaan liggen en konden we de volgende ochtend de schade opnemen. Het viel mee: een paar kleine scheurtjes. We konden in ieder geval van het eiland naar een plaats aan de wal varen, hoewel dat met windkracht 5 ook best spannend was.
Gisteren hebben we dus lekker de tijd genomen om bij te komen, op een terrasje aan de kade waar ons bootje ligt. Het weer was heel kalm geworden en we zaten met ons colaatje in de zon nog eens te bedenken dat we toch best een goede crew zijn met ons vieren. Spelletjes en pizza bij een prachtige zonsondergang maakten de dag af en daarna mochten we lekker de slaap inhalen die we de vorige nacht hadden gemist. Prima vakantiegevoel.
Minder ideaal was echter de storm die woensdagnacht overtrok. We hadden in de vaarwijzer voor dit gebied al gelezen dat je maar beter kan schuilen als de beruchte onvoorspelbare wind bora eraan komt. We pasten dus onze route aan en hielden de lucht voortdurend in de gaten. Tegen de tijd dat de wind begon aan te trekken, waren wij al naar het eiland Zlarin gemotord om daar veilig tussen kade en meerlijn vast te liggen. Het weer en onze gemoedstoestand werden steeds onrustiger, tot we iets na middernacht klaarwakker waren van een luide knal en daarna een grote bonk!: de meerlijn waarmee de voorkant van de boot vastlag was gebroken. Nog in zijn ondergoed ging Wilbert de kajuit uit, in de striemende regen bij windkracht 8. Bijgelicht door de bliksemflitsen zag hij dat we met de achterkant van de boot tegen de kade aan bonkten op de ruige golven: onze boot ging kapot als dit doorging!
Pak je tassen en maak je klaar om van boord te gaan! riep hij. Met een hoog adrenalinepeil en snel prioriteiten afwegend waren we allemaal bezig: Willem ging de havenmeester zoeken, ik deed een spoedoproep via de marifoon en Mariette zette de motor aan om de boot van de kade te houden.
Met hulp van de havenmeester lagen we na een uur weer vast aan twee andere meerlijnen. Doorweekt gingen we de kajuit weer in en besloten om de beurt een uur wakker te blijven om het weer en de boot in de gaten te houden. Gelukkig was de storm wat gaan liggen en konden we de volgende ochtend de schade opnemen. Het viel mee: een paar kleine scheurtjes. We konden in ieder geval van het eiland naar een plaats aan de wal varen, hoewel dat met windkracht 5 ook best spannend was.
Gisteren hebben we dus lekker de tijd genomen om bij te komen, op een terrasje aan de kade waar ons bootje ligt. Het weer was heel kalm geworden en we zaten met ons colaatje in de zon nog eens te bedenken dat we toch best een goede crew zijn met ons vieren. Spelletjes en pizza bij een prachtige zonsondergang maakten de dag af en daarna mochten we lekker de slaap inhalen die we de vorige nacht hadden gemist. Prima vakantiegevoel.
-
29 Mei 2009 - 08:33
Joop:
als je begint met tempus fugit zit ik te bedenken of ik nog iets latijns weet met de wind maar het enige dat me nu te binnen schiet is 'homo sapiens non urinat in vente'... Die kapotte meerlijn, betekent dat dat je ook je anker kwijt was? Na zo'n episode is het wel een soort van kicken dat je het allemaal gered hebt. Best een goede crew! -
29 Mei 2009 - 09:47
Mark:
Cool! Kom heelhuids terug voor de 16e! -
29 Mei 2009 - 11:46
Martijn:
Spannend verhaal en erg goed gereageerd door de boot rap te verlaten! Ik ben blij dat het goed is afgelopen, want nu kan het tenminste in de categorie 'stoere acties' ipv 'slechte herinneringen'.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
