You only know what you've got...
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
18 November 2012 | Verenigd Koninkrijk, Cambridge
Vorig weekend was ik in Nijmegen voor een workshop over informatiestructuur en dat was op allerlei manieren fijn.
Ten eerste omdat ik bij Hilde en Maarten kon logeren. Dat is altijd gezellig: spelletjes, zelfgebakken pizza’s en een bad met Lush-bubbels ☺ (dank!). En het is helemaal leuk als je afweersysteem zich bezighoudt met een virus en dus niets doet tegen katten: Giallo en ik zaten gewoon op dezelfde bank (‘Boer zoekt vrouw’ te kijken, ja echt) en ik nieste niet! (Het virus is trouwens nog steeds aan de winnende hand, dat is dan weer minder).
Ten tweede weet je altijd pas wat je hebt als het er niet meer is. In dit geval: pepernoten, heksenhyl en fietspaden. Wat een genot is het om fietsersstoplichten te hebben en een doorgaand apart fietspad! Ondertussen draag ik in Cambridge standaard een knaloranje hesje op de fiets omdat ik bang ben anders overhoop gereden te worden wanneer het streepje ‘fietspad’ ineens ophoudt…
Ten derde voelde het voor de verandering eens alsof ik wél iets wist. Dat wil zeggen, de workshop ging over de kern van mijn onderzoek en ik voelde me ‘on top of things’. Dat is lang niet altijd het geval tussen alle diversiteit en diverse intelligentie die ik hier dagelijks tegenkom! En daarnaast merkte ik dat het sociale leven allemaal nét iets makkelijker gaat voor mij in Nederland: ik weet welke woorden te kiezen, hoe te reageren, wat er ‘normaal’ is. Want hoewel Engeland dichtbij is en het weer identiek regenachtig, blijft er toch een zee van culturele verschillen. De indirecte beleefdheid en de specifieke uitdrukkingen zorgen soms voor grappige situaties, maar vaak ook voor onbegrepenheid of mon-vol-tanden situaties, helaas.
Toch was het heerlijk om weer in de trein naar huis te zitten. Zodra de Eurostar uit de tunnel komt, zie ik de heuvels met heggetjes en voel een aangenaam gevoel van ‘ja, uitgestrekte natuur!’ en ‘bijna thuis!’. Want zo voelt het dan ook wel weer: waar Wilbert is, is thuis.
Ten eerste omdat ik bij Hilde en Maarten kon logeren. Dat is altijd gezellig: spelletjes, zelfgebakken pizza’s en een bad met Lush-bubbels ☺ (dank!). En het is helemaal leuk als je afweersysteem zich bezighoudt met een virus en dus niets doet tegen katten: Giallo en ik zaten gewoon op dezelfde bank (‘Boer zoekt vrouw’ te kijken, ja echt) en ik nieste niet! (Het virus is trouwens nog steeds aan de winnende hand, dat is dan weer minder).
Ten tweede weet je altijd pas wat je hebt als het er niet meer is. In dit geval: pepernoten, heksenhyl en fietspaden. Wat een genot is het om fietsersstoplichten te hebben en een doorgaand apart fietspad! Ondertussen draag ik in Cambridge standaard een knaloranje hesje op de fiets omdat ik bang ben anders overhoop gereden te worden wanneer het streepje ‘fietspad’ ineens ophoudt…
Ten derde voelde het voor de verandering eens alsof ik wél iets wist. Dat wil zeggen, de workshop ging over de kern van mijn onderzoek en ik voelde me ‘on top of things’. Dat is lang niet altijd het geval tussen alle diversiteit en diverse intelligentie die ik hier dagelijks tegenkom! En daarnaast merkte ik dat het sociale leven allemaal nét iets makkelijker gaat voor mij in Nederland: ik weet welke woorden te kiezen, hoe te reageren, wat er ‘normaal’ is. Want hoewel Engeland dichtbij is en het weer identiek regenachtig, blijft er toch een zee van culturele verschillen. De indirecte beleefdheid en de specifieke uitdrukkingen zorgen soms voor grappige situaties, maar vaak ook voor onbegrepenheid of mon-vol-tanden situaties, helaas.
Toch was het heerlijk om weer in de trein naar huis te zitten. Zodra de Eurostar uit de tunnel komt, zie ik de heuvels met heggetjes en voel een aangenaam gevoel van ‘ja, uitgestrekte natuur!’ en ‘bijna thuis!’. Want zo voelt het dan ook wel weer: waar Wilbert is, is thuis.
-
18 November 2012 - 18:24
Willem:
Welkom thuis!
Over heksehyl en pepernoten gesproken: die zag ik in Denemarken ook in de winkel liggen. En daar was het ook koud en grijs. Een soort van Nederland dus, maar ja, Jet is daar niet. Gelukkig ben ik nu ook weer thuis (lees: ik zit naast Jet in de trein).
Wist je trouwens dat er katten zijn waar je niet allergisch voor wordt? Anna, de vriendin van mijn collega Enne, is allergisch voor katten. Maar bij hen thuis lopen gewoon twee katten rond! Speciaal in het asiel uitgezocht.
Groetjes. -
18 November 2012 - 19:28
Hedwig:
Volgens mijn, toen driejarige, neefje woon ik in de trein :)
Heb van schoonzus nog niet gehoord dat er katterassen zijn waar ze tegen kan, wel dat sommige hondensoorten minder allergische reactie opleveren.
Ik heb wel genoeg aan oppaskatten en wil best ooit de koikarpers van buurman overnemen... -
19 November 2012 - 21:08
Clara:
Lieve Jenneke,
herkenbaar dat missen van bekende dingen. dat genieten van wat typisch is. en dat thuiskomen op verschillende plekken. :)
ik kwam vandaag thuis bij mijn tante, een grote pan met hutspot en een gesprekje over wat er allemaal gaande is. even uitrusten, hoor!
xxx uit NL, waar Sinterklaas weer aangekomen is, wat ik gemist heb.
Claar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
