het bouwen van een trouwkasteel
Door: Jenneke
Blijf op de hoogte en volg Jenneke
14 April 2008 | Nederland, Leiden
Wanneer je besloten hebt te gaan trouwen, lijkt het allemaal heel makkelijk: je houdt van elkaar en dat vier je met ringen en een feestje. Pas wanneer je daar praktisch over na gaat denken, besef je dat je dat nog niet eerder georganiseerd hebt (en waarschijnlijk ook niet meer hoeft nadat je de ervaring hebt opgedaan). Hoe zit dat eigenlijk met huwelijkse voorwaarden, met witte jurken, met driedubbele taarten en met zo'n buitengewoon-ambtenaar-van-de-burgerlijke-stand? Dan maar eens kijken wat andere mensen ervan zeggen, denk je, en je koopt een boek met een titel in de trant van 'trouwen voor dummies'. Alleen al de smeuïge kopjes in de inhoudsopgave zorgen ervoor dat je je afvraagt waarom je dit ook alweer wilde... Gelukkig lees je dan op de eerste pagina's dat je in het begin het beste maar zo hard mogelijk kan gaan fantaseren en genieten van alle mogelijkheden die nog open liggen voor deze dag.
Vol verve hebben wij dan ook vorig jaar diverse luchtkastelen gebouwd, er daar één van gekozen, en nu zijn we al zover dat er torentjes en kantelen op ons kasteel staan, en dat de vlaggen klaarliggen om uitgestoken te worden. De nar stemt zijn harp, het banket wordt bereid.
Elk stukje van ons trouwkasteel wordt concreter: de juwelier belt dat de ringen klaarliggen, met onze namen gegraveerd. Een liedje dat voor de viering in de kerk op de liturgie staat, komt plotseling naar boven geneuried. In hun bedje van schoenendoos liggen mijn zilveren schoentjes te slapen tot ik ze weer even aantrek.
En nog steeds: jouw hand die de mijne pakt, en niet wil laten gaan. Daarom, dus.
Vol verve hebben wij dan ook vorig jaar diverse luchtkastelen gebouwd, er daar één van gekozen, en nu zijn we al zover dat er torentjes en kantelen op ons kasteel staan, en dat de vlaggen klaarliggen om uitgestoken te worden. De nar stemt zijn harp, het banket wordt bereid.
Elk stukje van ons trouwkasteel wordt concreter: de juwelier belt dat de ringen klaarliggen, met onze namen gegraveerd. Een liedje dat voor de viering in de kerk op de liturgie staat, komt plotseling naar boven geneuried. In hun bedje van schoenendoos liggen mijn zilveren schoentjes te slapen tot ik ze weer even aantrek.
En nog steeds: jouw hand die de mijne pakt, en niet wil laten gaan. Daarom, dus.
-
14 April 2008 - 17:29
Hedwig:
Nog even vooruit dromen en daarna heel vaak terugdromen! :) -
14 April 2008 - 17:45
Mark:
Wat een goed nieuws!
Het uitzicht vanaf de torentrans is onvergelijkelijk. -
14 April 2008 - 18:57
Wouter De Boer:
Klinkt zeer prinsesselijk! Veel succes met de rest van de voorbereidingen. Ik wens jullie alvast alle goeds toe! -
16 April 2008 - 12:13
Clara:
hihi, slapende doornroosjes worden wakker gekust. nog even geduld en je bent er... -
23 April 2008 - 19:37
Willem:
Vordert het met de voorbereidingen voor de bruiloft? En je ziet nog steeds een prachtig kasteel voor je als je dagdroomt? Ik hoop het.
In NJ is alles best. Het begint warmer te worden (voorjaar of najaar hebben ze hier bijna niet, het is koud en zonnig of heet en zonnig) en met het werk gaat het zo zijn gangetje. Zowel bij Jet als bij mij.
En binnenkort komen er mensen op bezoek (m'n zus en haar man begin mei, mijn ouders eind mei en begin juni). Dat is wel fijn, ons wereldje is hier soms wel een beetje klein. Maar nog altijd de moeite waard.
Groetjes! -
25 April 2008 - 07:46
Irene:
Hmmm... :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
